connection oriented -- vs -- connectionless
Toen we het praktijkmodel bespraken kwamen we een paar keer de termen connection oriented en connectionless tegen. Het is belangrijk te weten welke protocollen connection oriented zijn en welke connectionless.
Als een protocol real time feed-back krijgt van de andere kant, noemen we zo een protocol connection oriented. Feed back is het terugsturen van informatie over ontvangen pakketten. Een direct antwoord is het beste voorbeeld van feed back.
De meeste applicatie protocollen zijn zelf connection oriented.
Telefoneren is duidelijk connection oriented. Je hoort de tegenpartij. Ook veelbetekenende stiltes zijn een vorm van feed back. De vraag "ben je er nog" draagt niets bij aan het gesprek, maar gaat over de verbinding zelf.
TCP, een transport protocol, zorgt o.a. voor deze keep alive TCP bouwt verbindingen op, houdt ze in leven, breekt de normale verbinding af als ze niet meer nodig is, of automatisch na 300 seconden stilte.
TCP is connection oriented.
TCP wordt dan ook gebruikt voor applicatie protocollen met een complexe dialoog.
Iemand met de post een brief sturen is connectionless. Je hoort nog ziet de tegenpartij. De tegenpartij hoeft niet te antwoorden, en in dat geval weet je bij succesvolle levering nooit of je brief is aangekomen.
UDP is, net als tcp, een transport protocol, maar houdt zich niet bezig met enige vorm van feed-back of keep-alive. Eenvoudige applicatie protocollen die weinig feedback nodig hebben, werken efficient met UDP.
UDP is connectionless.
IP is het netwerkprotocol, maar houdt zich alleen bezig met het doorgeven van een pakket naar de next hop. Van BRON naar ROUTER, van ROUTER naar ROUTER, ... en van ROUTER naar eindbestemming.
IP is connectionless.
Soms krijgt IP wel eens feedback van een router onderweg, maar dan via een ander protocol: ICMP.